03.06.2019
Անհրաժեշտ է վերագնահատել ներման ինստիտուտը ամբողջությամբ, որի համար նախևառաջ անհրաժեշտ է հրապարակել նախկինում ներում շնորհվածների ցուցակները։ Անթույլատրելի է ներման գործընթացը կիրառել խտրական ձևով՝ միայն առանձնապես ծանր հանցագործություններ կատարած անձանց նկատմամբ։ Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանը սահմանել է և վերահաստատել, որ անթույլարելի է ներում շնորհել մարդու իրավունքների կոպիտ և ծանր խախտումների համար (Ould Dah v. France, գործ N 13113/03, 17/03/2009): Հետևաբար, անհրաժեշտ է բացառել, որ «ծանր հանցագործութան համար» ներում շնորհելու օրենսդրական պահանջը բացառի մարդու իրավունքների խախտումների, կոռուպցիոն հանցագործությունների համար, որոնք ներպետական օրենսդրությամբ որակվում են ծանր հանցագործություններ, ներում շնորհվի: Գտնում ենք, որ նախագծի 5-րդ հոդվածով առաջարկը, որ «բացառիկ կարող են ճանաչվել դատապարտյալի՝ առողջական վիճակով պայմանավորված կյանքին սպառնացող անմիջական վտանգը» անհրաժեշտ չի ներառել Ներման մասին օրենքում, քանի որ Կառավարության 825 որոշմամբ (2006թ․) սահմանվում է պատիժը կրելուն խոչընդոտող ծանր հիվանդությունների ցանկ։ Անհրաժեշտ է սահմանել օբյեկտիվ չափանիշներ ներում շնորհելու համար, ինչպես նաև նվազագույն շեմ, ըստ որի՝ պատժի կրման որոշակի ժամանակահատվածից հետո միայն հնարավոր լինի ներում շնորհել։
