29.04.2022
Կարծում եմ՝ խնդրահարույց են հայտարարագիրն անձամբ լրացնելու վերաբերյալ նախագծերով առաջարկվող լրացումները: Մասնավորապես, եթե «Հանրային ծառայության մասին» օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» օրենքի նախագծի 3-րդ հոդվածի 2-րդ մասով նախատեսվում է, որ հայտարարագրի ներկայացման փաստի ուժով հավաստվում է, որ ներկայացված հայտարարագիրը լրացրել է անձամբ հայտարարատուն, ապա որ դեպքերում և ինչպես է ապացուցվելու, որ հայտարարագիրը լրացրել է այլ անձ: Մյուս կողմից, եթե հայտարարատուն չի տիրապետում ծավալուն ու բարդ հայտարարագիրն առցանց լրացնելու համար անհրաժեշտ համակարգչային գիտելիքների և ունակությունների, կամ կույր է, կամ չունի մարմնի վերին վերջույթներ (քաղաքական պաշտոններ զբաղեցնող անձանց նկատմամբ ՀՀ Սահմանադրությամբ չկան այդպիսի սահմանափակումներ) ապա նրանք ինչպե՞ս են անձամբ լրացնելու հայտարարագիրը և, ինչու պետք է պատասխանատվության ենթարկվեն, եթե անձամբ ի վիճակի չլինեն լրացնելու հայտարարագիրը: Միգուցե կարելի քննարկել հայտարարագիր լրացնելը իրավասու մարմնի կողմից տրված լիցենզիայի հիման վրա և հայտարարատուի պատվերով մասնագիտացված անձանց պայմանագրով վերապահելու հայտարարատուի իրավունքի մասին հարցը՝ նախատեսելով կողմերի համար հասցեական պատասխանատվություն հայտարարագրում սխալ կամ ոչ ամբողջական տվյալ ներկայացնելու համար: Վերոգրյալի կապակցությամբ առաջարկում եմ ձեռնպահ մնալ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ՀՀ օրենսգրքի 16928-րդ հոդվածը նոր 6-րդ մասով լրացնելուց և ՀՀ քրեական օրենսգրքում լրացում նախատեսող օրենքի նախագծից, հատկապես, որ 2022թ. հուլիսի 1-ից ուժի մեջ է մտնելու նոր քրեական օրենսգիրքը և իմաստազուրկ է գործող օրենսգրքում լրացում կատարելը: Հ.Գ. Հակասություններից խուսափելու համար անհրաժեշտ է այժմվանից մտածել նաև «Հանրային ծառայության մասին» ՀՀ օրենքի 41-րդ հոդվածի 9-րդ մասով սահմանված կանխիկ գործառնությունների սահմանափակման չափը (մեկ միլիոն դրամ) և 2022թ. հուլիսի 1-ից ուժի մեջ մտնող «Անկանխիկ գործառնությունների մասին» ՀՀ օրենքի 5-րդ հոդվածի 1-ին և 2-րդ մասերով սահմանված չափերը (500.000 և 300.000 դրամ) կանոնակարգելու մասին:
