23.04.2018
18.01.2018 թվականին Հայաստանի Հանրապետության կողմից ստորագրված «Կանանց նկատմամբ բռնության եւ ընտանեկան բռնության կանխարգելման եւ դրա դեմ պայքարի մասին» 11.05.2011 թվականի Եվրոպայի խորհրդի կոնվենցիայի 23-րդ հոդվածով սահմանվում է մասնակից պետությունների՝ ապաստարանների ստեղծման եւ դրանց տրամադրման պարտավորությունը։ Կոնվենցիայի բացատրական զեկույցով (https://rm.coe.int/16800d383a) հստակ սահմանվում է, որ ապաստարանների նպատակն է անհապաղ ապահովել տուժածների, հատկապես կանանց եւ երեխաների համար անվտանգ բնակեցման ապահովումը, երբ նրանց համար ապահով չէ այլեւս շարունակել բնակվել իրենց տանը։ Միեւնույն ժամանակ նշված զեկույցով սահմանվում է, որ ժամանակավոր կամ ընդհանուր ապաստարանները, ինչպիսին են անօթեւանների ապաստարանները, բավարար չեն եւ չեն ապահովվում անհրաժեշտ աջակցություն ընտանեկան բռնության զոհերին: Նման իրավիճակում հայտնված անձինք բախվում են բազմաթիվ խնդիրների հետ, որոնք կապված են իրենց առողջության, անվտանգության, ֆինանսական վիճակի եւ իրենց երեխաների բարեկեցության հետ: Նման ապաստարաններն ապահովում են կանանց եւ իրենց երեխաներին աջակցության տրամադրում՝ հնարավորություն ընձեռելով նրանց հաղթահարել իրենց տրավմատիկ փորձառությունները, թողնել բռնության հարաբերությունները, վերականգնել իրենց ինքնագնահատականն ու հիմք ստեղծել իրենց անկախ կյանքի ընտրության համար: Հաշվի առնելով վերոգրյալն ու հարցի կապակցությամբ առկա միջազգային լավագույն փորձը՝ Եվրոպայի խորհրդի կողմից մշակվել են ընտանեկան բռնության զոհերի ապաստարանների վերաբերյալ նվազագույն չափանիշներ (այսուհետ՝ Նվազագույն չափանիշներ - https://rm.coe.int/1680096e49), որոնք նպատակահարմար է կիրառել համապատասխան իրավական ակտեր մշակելիս։ Հիմք ընդունելով Նվազագույն չափանիշների դրույթները՝ առաջարկում ենք Նախագծում կատարել հետեւյալ փոփոխությունները.